Ervaringen

Ik ging naar Marylene na een periode van: diagnose kanker, behandeling kanker, revalidatie van kanker, opnieuw kanker, behandeling kanker, mezelf kwijt.
Eerlijk gezegd had ik geen verwachtingen en deed ik de intake vooral voor mijn vrouw die vond, dat het zo niet verder ging. Ik was de weg kwijt. Ik was depressief.
Ik weet niet precies hoe Marylene het deed, maar ik werd ergens in de intake heel diep geraakt. Ik werd wakker! Ik begon mezelf ineens weer te zien en te horen!
Marylene en ik hebben elkaar 3 keer gesproken; het waren juwelen van gesprekken, omlijst van prachtige oefeningen die me hielpen, mezelf terug te vinden. Toen kon en ging ik verder zonder haar hulp, tot op heden ben ik in mijn kracht blijven staan! Gezond! Gelukkig! Levenslustig!

Door een documentaire op tv hoorde ik over intergratieve psychotherapie en wist dat dit mij zou helpen. Ik ging Googlen en vond een praktijk van een therapeute gehete Dee-Marylene Scholte-Hennecke. Wat ik toen niet wist maar nu wel is dat toeval bestaat niet. De eerste ontmoeting met Marylene was zo fijn, je voelt je gelijk op je gemak. Ze luistert altijd geduldig en vandaar uit werken we samen,nou ja zo voelt dat.

Een kort verhaal:
Er was eens een klein meisje dat op 5 jarige leeftijd zonder ouders naar Nederland kwam en daarom onder toezicht van de staat stond. Zij kwam bij pleegouders terecht met kinderen. De buiten kant zag er goed uit, een lerares en een doctor die zich ook maatschappelijk inzette. Vriendelijk verwelkomde zij haar maar helaas bleek het niet zo mooi te zijn. Dat kleine meisje was geboren met een levens licht zo groot maar door de ellende die ze non-stop moest incasseren, ging haar licht uit. In het openbaar waren die pleegouders heel aardig tegen haar en als de mensen weg waren dan was het een heel ander verhaal. Omdat ze geloofde dat niemand haar zou geloven droeg ze een masker een masker van overleven. Als pleeg kind groeide zij bij ze op en niemand had het door maar dat klein meisje werd mishandel ,misbruikt en getreiterd. Als ze buiten was dan maakte dat veel goed en ondertussen in stilte incasseerde zij vele vernederingen en eenzaamheid. Ze beloofde haar zelf wanneer ze groot zou zijn dan zou haar leven vol met zonneschijn zijn. Dus zei ze tegen haar zelf, dit was een test een test dat niemand haar klein zou krijgen. .. Dat klein meisje dat ben ik.
Mijn traumatische jeugd had een diepe wond in mij gemaakt. Het is maar dat ik klachten kreeg en daardoor niet meer goed kon functioneren . Mijn lichaam en geest wilde niet verder want mijn innerlijke kind riep mij. Maar zo kan ik niet langer verder gaan en uiteindelijk zou de dood voor mij een oplossing zijn. Niet omdat ik een opgever ben maar de pijn, de pijn kon ik niet meer dragen. Het was tijd om te helen, tijd om het verleden los te laten.
Toen ik ouder werd heb ik nooit meer omgekeken, te pijnlijk en daarom gewoon weg gestopt. Uiteindelijk omdat ik dat deed maakte ik het erger. Eigenlijk had ik het niet echt door want andere dingen waren belangrijker. Ik zat nog in mijn overleving mote Daar kwam ik achter dankzij de hulp van Marylene. Ik zat vast en kon het niet meer alleen, moe om altijd alles alleen te moeten doen. Klaar met vechten, ik wilde leven!!!
Ik dank elke dag dat Marylene op mijn levenspad is gekomen en mij uit de mist heeft gehaald zodat mijn innerlijke licht weer kan schijnen. Als therapeute en als mens gebruikt ze haar gave om mij bij te staan. En ik dank haar voor eeuwig dat ik er weer mag zijn!